Julian Schnabel urodził się w Brooklynie w Nowym Jorku w 1951 roku.
Artysta osiągający sukcesy zarówno jako malarz, rzeźbiarz i reżyser. Schnabel urodził się na Brooklynie w Nowym Jorku, lecz gdy miał piętnaście lat, jego rodzina przeniosła się do Brownsville w Teksasie. W latach 1969-1973 studiował na uniwersytecie w Houston. Po zdobyciu licencjatu z dziedziny sztuki, uczestniczył w programie szkoleniowym Muzeum Whitney.
Jego pierwszy solowy występ miał miejsce w Muzeum Sztuki Współczesnej, Houston, w 1975 roku. Od tego czasu jego prace wystawiane były na całym świecie, w renomowanych galeriach i muzeach: Tate Gallery w Londynie (1983) , Whitney Museum of American Art (1987), Inverleith Dom (2003); Schirn Kunsthalle Frankfurt i Museo Nacional Centro de Arte Reina Sofia w Madrycie (oba 2004); Mostra d’Oltramare, Neapol (2005); Schloss Derneburg, Niemcy, Tabacalera Donostia, San Sebastian, Muzeum Sztuki Świata w Pekinie, Chiny (wszystkie 2007) i Art Gallery of Ontario, Toronto (2010). Jego prace są w największych międzynarodowych kolekcjach muzealnych i prywatnych, takich jak Metropolitan Museum of Art; Muzeum Sztuki Współczesnej; Guggenheim Museum; Whitney Museum of American Art, Muzeum Sztuki Współczesnej oraz Fundacja Sztuki Broad, Los Angeles; Reina Sofia w Madrycie, i Centrum Pompidou w Paryżu. Mityczna, często kontrowersyjna kariera Schnabal jest zakorzeniona w jego zdolność do zmian i przemian za pomocą ogromnej alchemii materiałów rozłożonych na powierzchni obrazu wbrew racjonalności i porządkowi. Jego barokowa postawa jest zawarta w zuchwale przeskalowanych obrazach, które łączy z malarstwem olejnym i kolażem. Klasyczne elementy malarskie inspirowane sztuką historyczną i neo-ekspresjonizmem w abstrakcji i figuracji.
Prezentuje rozległe tematy, takie jak seksualność, obsesja, cierpienie, odkupienie, śmierć i wiara, wykorzystuje różnorodne znalezione materiały, w tym połamane płyty, różne tkaniny – tła teatralne, plandeki i aksamit. Mnóstwo zdjęć, opisów, oraz fragmentów napisów. Gęsto stosuje farbę, żywicę i lepik.
Filmem zainteresował się dość późno, bo dopiero w 1996 r., kiedy to wyreżyserował film o tragicznych losach swojego przyjaciela Jean Michela Basquiata pt. „Basquiat – Taniec ze śmiercią”. Drugi jego film „Zanim zapadnie noc” przyniósł mu uznanie krytyków potwierdzone nagrodami m.in. w Wenecji oraz nominacją do Oskara dla J. Bardema za główną rolę męską. Na reżyserskim krzesełku zasiadł dopiero po siedmiu latach, tworząc „Motyl i skafander” na podstawie autobiografii Jean-Dominique’a Bauby, redaktora naczelnego „Elle”, którego udar praktycznie całkowicie unieruchomił, pozostawiając jednak pełną świadomość sytuacji. Bauby mógł jednie mrugać lewą powieką, co pozwoliło mu na „przedyktowanie” książki – mrugał za każdym razem, gdy terapeutka wypowiadała właściwą literę. Film uznany przez wielu za niekwestionowane arcydzieło przyniosło nowojorczykowi nagrodę za reżyserię w Cannes, Złoty Glob oraz nominację do Oskara.
Schnabel mieszka i pracuje w Nowym Jorku i Montauk, Long Island.
Leonard Jaszczuk
